فردا حسین  عزیز حماسه ای به پامی کند که شگفتی آن تا ابد عقل ها ودلها را حیران می کند هر چه درباره حماسه حسین عزیز می اندیشی وهرچه زمان بر این حادثه می گذرد حیرت تو افزون تر می شود ومحرم ها وعاشوراها می گذرد وتو حس می کنی هنوز در سطح سطح اقیانوس بیکران کربلای حسین هستی.

 وهمان گونه که هر آیه قرآن هزار ها بطن دارد وهر چه می گذرد تلاوت وقرائت وتامل در قرآن طروات نوی می یابد تکه تکه وقطعه قطعه روز قیامت گون عاشواء هزار باطن دارد و هروز وهر محرم  هزاران حجاب  را از دیدههای  اهل بصیرت کنار می زندوهمچنان دست نیافتنی است  وفراتر از اندیشه وعقول وبر فراز فکرها ست .

امام حسین علیه السلام در یک روز نه به اندازه یک عمر و یک قرن وبلکه به وسعت یک تاریخ ابتلاء می بیند ودر مقابل  استقامت وایمان واطمینان وصلابتی که می آفریند تا قیامت قلب ها را شیدای خود و سیراب دریای اطمینان وایمان ومعرفت ومحبتش  می سازد.

 اگر ایوب نبی در طول سال ها ابتلاء ات الهی را می بیند وبه مقام صابرین می رسد اگر ابراهیم خلیل عمری می گذرد تا بتواند ابتلاءات وامتحانات الهی را پشت سر گذارد و شایسته مقام امامت می شود

 اما حسین عزیز در کمتر ازیک روز همه این ها وبش از آن را نه فقط در حد امتحان وآزمایش بلکه تا پای ازدست دادن همه داشته اش تقدیم رضا ورضوان الهی می کندواگر  ایوب نبی وابراهیم خلیل بعد از سپری شدن زمان امتحان از دست رفته هاشان به آنها باز می گردد اما حسین عزیز  همه عزیزانش رابی بازگشت تسلیم محبوب می کند .

 اگر ابراهیم تا پای قربانی کردن یک اسماعیل رفت  و در آخر با اسماعیلش از کوه پایین آمداما حسین عزیز چندین اسماعیل،اکبر وعباس واصغر وقاسم وعبد الله و.. را به قربانگاه برد وبا جسم بی جان وتکه تکه وغرق خونشان برگشت، چه خوش گفت حافظ

   مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ                چراکه وعده تو کردی او بجا آورد

اگر  ابراهیم  خلیل رادر آتش نمرود افکندند ولی آتش گلستان شد،اما حسین عزیز در عاشوراء یک تنه وتنها میان بارش نیزهها وشمشیرها رفت وبا پیکر بی سر وسر برنیزه به پیشگاه محبوب شتافت .

حال اگر به اندازه همیشه زمان ،دلها مست ومتحیر ودیوانه شیوه عاشقی و سر و جان بازی حسین باشند جای تعجب نیست، خدا می داند در لحظه لحظه  عاشورای حسین چه اندازه سرمایه وجان مایه نهفته است.

وعجب نیست که بیش از هزار سال از عاشوراء می گذرد وهنوز زمین وزمان از کان پربرکت کربلا ارتزاق می کنند در عاشوراء که زمان جانبازی بی بدلیل حسین است خدای کریم حسین، چنان  نظری درآن افکنده که یک روز به اندازه وسعت تاریخ تکثیر گشته است.

ما در هر عاشوراء به گذشته وخاطره ها بر نمی گردیم بلکه زمانی وروزی را که به برکت عشق خیره کننده حسین حیات جاوید یافته است زندگی می کنیم از آن نه به اندازه یک روز ویک سال بلکه به اندازه ابدیت زندگی می گیریم .

حیاتی که خدای غنی حسین عزیز در عاشوراء در قبال جانفشانی وعشق بازی شگرف حسین به او بخشید عاشوراء وعاشوراییان را حیاتی چون حیات شهیدان بخشید ودر کربلا نه تنها حسین عزیز ویارانش( آحیاء عند ربهم یرزقون ) گشتند بلکه زمین وزمان  این حماسه هم در ظل این حیات قرار گرفت.

 وهمه آنچه که نسبتی با حسین وکربلا داشت تا ابد زنده وزندگی بخش گشت خاکش شفا شد و روزش تا قیامت امتداد یافت که فرمود( کل یوم عاشوراء وکل ارض کربلا)